Nog maar kort geleden heeft mijn levenslange 'worsteling' geresulteerd in verschillende mooie #inzichten, die hebben geleid tot het punt waar ik vandaag sta.
Mijn kindertijd is geen gemakkelijke geweest. Ook al kan ik me weinig herinneren van die specifieke periode. Ik voel dat deze herinneringen zijn weggeebt met een reden. Waarschijnlijk omdat ze voor mij te #heftig waren om mee om te kunnen gaan als kind.
Het leven heeft voor mij vele #uitdagingen gekend. En ook van tijd tot tijd hele gelukkige perioden. Jammer genoeg vaak weer opgevolgd door een wat minder gelukkige en onzekere periode. Waar ik me #eenzaam, #onzeker en #verdwaald heb gevoeld. Alsof niemand echt kon begrijpen waar ik doorheen ging.
Toch is er altijd een #sterk innerlijk weten geweest wat me influisterde: "dit is niet echt wie jij bent!" Ik ben eigenlijk altijd een speciaal kind geweest, sensitief voor wat er om mij heen gebeurde. Niet in staat om te gaan met wat ze voelde en om die reden een #overlevingsmechanisme heeft ontwikkeld om mij voor die echte gevoelens te beschermen. Helaas niet alleen de minder gelukkige gevoelens, ook de gelukkige gevoelens zijn niet goed genoeg doorvoeld. .
Afgelopen februari werd ik 50. Een #levensveranderend moment, vooral doordat ik ook in de pre-menopauze zit. Dit pakket komt met een innerlijke flipperkast van hormonen. (leestip: Oomen stroomt over van Francine Oomen)
Het voelt alsof ik aan de laatste reis in mijn leven ben begonnen. Moe, emotioneler dan normaal, (vr)eetbuien en verbazingwekkend genoeg ineens meerdere boeken in korte tijd kunnen uitlezen. (ik las er vaak maar 1 per jaar, op vakantie)
De tsunami met inzichten begon toen ik een boek kado kreeg, genaamd: "Licht op schaduw" van Debbie Ford. Wat is de rol van de #schaduw? Hebben we er allemaal een? Hoe kunnen we ons licht vrij laten? Over alle delen die we van onszelf ontkennen of negeren. Ik heb dit boek meerdere keren vervloekt! Het zette een bouwlamp op de #duisternis in mij, een deel van mezelf dat ik zo lang had verstopt. En tegelijkertijd zo klaar was om uit het duister in het #licht te stappen. Ook al is dat doodeng! En dat is het! Ik zit nog volop in het proces van het naar buiten komen vanuit mijn eigen duisternis.
Het aandurven om kleine stapjes te zetten op de weg van mijn #avontuur. De weg die leidt naar mijn ware geluk. Mijn #doorzettingsvermogen is mijn grootste kracht. En mijn onvermogen om te ontspannen de tegenhanger, mijn grootste uitdaging. De schaduw. .
Exact waar ik zo naar verlang om dat stuk in mij met #liefde te omarmen. De plek waar ik naar terug wil gaan. Als ik me machteloos voel, heb ik de neiging om juist dat doorzettingsvermogen in te zetten (actie) In plaats van het tegenovergestelde ervan. (zijn)
Actie versus stilstaan. Doen ten opzichte van zijn.
Te luisteren naar de stem van mijn lichaam en innerlijke zelf. Echt te horen wat zij wil dat ik hoor, in plaats van ervan weg te rennen door in actie te komen.
- stilte -
Het is gemakkelijker om het mechanisme wat ik als kind heb gecreëerd om deze gevoelens niet aan te hoeven gaan in woorden te veranderen dan het daadwerkelijk te doen. De reis in mij is in volle gang. Ik heb me nooit kunnen voorstellen dat ik me tegelijkertijd verdwaald en zo zeker (weten) kon voelen.
Verdwaald omdat het heropenen van mijn #hart gepaard gaat met veel onwennige #gevoelens. Niet goed weten wat ik voel, of ik wil huilen, schreeuwen of voluit lachen. Het klinkt best gek, wetende dat ik een volwassen vrouw van 50 ben. Hoewel, ik me toch in sommige situaties als een klein kind gedraag. Die de wereld om haar heen leert kennen. Alles oppikt in haar omgeving. Nog onzeker over wat te doen of te zeggen.
Het enige waar ik absoluut zeker van ben, is dat al deze sensaties, onzekerheden en angsten meer dan OK zijn. Ze maken mij MIJ! En dat is het allerbelangrijkste #inzicht van allemaal. Dat hoe hard ik ook heb geprobeerd mijn schaduw en dat deel wat ernaar verlangt naar buiten te komen te verstoppen, het zo waard is om in het licht te zijn.
Voor mij is de tijd gekomen om in het licht te staan., mijn eigen licht en dat met de wereld, met jou te delen. Met iedereen die een beetje geduld en troost nodig heeft van tijd tot tijd.
Om met iemand te kunnen praten die je echt begrijpt en wat je hebt meegemaakt of nog doorstaat. Die je niet zal veroordelen of je zal vertellen welke #oplossingen er zijn.
Gewoon iemand die er voor jou is...de echte jij.
Al mijn Liefde & Licht,
Doriene xoxo